من یه قلبم که هنوزم میزنه برای عشقت...

گلم دل تنگ دیدارت شده      اشک چشمانم گرفتارت شده

بعد تو هیچ چیزی دوست داشتنی نیست

خلوت

به پهنای افق لبخندی بر لبانم نشاندم

                                        و به تاریکی در شب اشکها برگونه هایم جاری ساختم

اماهیچ لبخندی ابهام جهان را پهنا نداد

                 و هیچ اشکی غبار از چهره ی خستگی ها نزدود...

بار ها و هفته ها قلم در دست گرفتم ،نوشتم ،روانه کردم

                                          اما عمق دلم همیشه از تو پنهان ماند...

در میان انبوه رنگها و آدمها

                                  هیچ خلوتی زیبا تر از خود بودن نیست

نوشته های دیگران ()